مقدمات گفتن اخبار بد در پیج اینستاگرام آورده شد. در اینجا می خواهیم بپردازیم که الان که آماده به اشتراک گذاشتن اخبار هستیم، جلسه را چگونه آغاز کرده و هدایت کنیم.

کلیات این پروتکل در همه مراکز طب تسکینی چه در ایران و چه در کشورهای پیشرفته در زمینه طب تسکینی در حال اجراست:

- تمام اطلاعات ممکن در مورد بیمار و خانواده وی را به دست آورید.

- نوت های بیمار شامل: اطلاعات تشخیصی، جواب آزمایشات و تاریخچه مشکلات وی شامل شرح حال ها و معاینات گذشته را مطالعه کنید.

- زبان صحبت کردن بیمار چیست؟ (در صورت نیاز باید مترجم مسلط به هر دو زبان در دسترس باشد تا بتواند مفاهیم دقیق را عینا و بدون سانسور بین دو طرف منتقل کند).

- اگر تیم دارید با هم صحبت کنید تا به نتیجه برسید که مناسب ترین فرد برای شروع جلسه چه کسی است و از اعضای تیم چه کسانی حضور داشته باشند (معمولا باتجربه ترین عضو برای این کار انتخاب می شود).

- اتاق یا سالن کنفرانس آرام و بی سر و صدا که صداهای متفرقه موجب حواس پرتی حاضرین نمی شود را برای این منظور انتخاب کنید.

- تلفن ها را خاموش کنید.

- از لحاظ زمانی در عجله نباشید.

- کارهای واجبی که ممکن است وسط ملاقات باعث قطع شدن و فاصله افتادن مکالمات شود را قبل از جلسه انجام دهید (مانند ویزیت سایر بیماران) که وسط جلسه به بخش یا جاهای دیگر احضار نشوید.

- بهتراست که این ملاقات در صبح و زودتر انجام شود تا عصر و دیرتر.

- لیوان، آب آشامیدنی و دستمال کاغذی در اتاق به اندازه کافی موجود باشد.

- در ذهن خود یک برنامه ریزی و دستور کار از اینکه در این ملاقات به دنبال چه اهدافی هستید داشته باشید. اینکه در خصوص چه مواردی قصد دارید صحبت کنید و از ورود به چه مسائلی می خواهید خودداری کنید.

- خودتان (و اعضای تیم در صورت حضور) را معرفی کنید.

- اشاره اولیه ای کنید که این جلسه یک ملاقات روتین یا اجتماعی نیست.

- درصورت امکان بهتر است زمان تقریبی جلسه گفته شود.

- سعی کنید وضعیت نشستن افراد به گونه ای باشد که چشم ها در یک سطح قرار بگیرند.

- بیمار در وضعیتی راحت باشد و حواس وی به خاطر وجود درد، مثانه پر و... پرت نباشد.

- این مسائل را ارزیابی کنید: در حال حاضر بیمار چقدر می داند؟ به چه میزان تمایل دارد که بداند؟ زمانی که بیمار متوجه وضعیت شود با چه کلماتی و چه راههایی خودش و احساساتش را ابراز می کند؟

- یک اخطار اولیه باید بدهید که مخاطب متوجه شود خبرهای خوبی در راه نیست و خود را آماده پذیرش خبر کند. مانند: « متاسفانه جواب ها به اون خوبی که انتظار داشتیم نیستند».

- با بیمار امپاتی برقرار کنید: بیمار بودن (این بیماری را داشتن) چه حسی دارد؟ احساسات بیمار در حال حاضر چیست؟ آیا بیمار نگرانی هایی دارد که آن را به زبان نمی آورد؟ افراد مهم در زندگی بیمار چه کسانی هستند؟ و...

- با گوش کردن دقیق و پاسخ دادن مناسب، بیمار را به صحبت کردن تشویق کنید.

- به اشتراک گذاری اطلاعات: پس از گوش کردن کافی به بیمار، خلاصه داستان را به زبان بیمار تکرار کنید تا بیمار متوجه شود شما برداشت صحیحی از اطلاعات بیان شده دارید.

- اطلاعات را به تدریج و به صورت مرحله به مرحله با بیمار به اشتراک بگذارید. در پایان هر مرحله بررسی کنید که بیمار اطلاعات داده شده را درک کرده است یا خیر. پس، از غرق کردن بیمار با اطلاعات زیاد به یک باره خودداری کنید.

- می توانید از نمودارها، شکل ها و... درصورتیکه به انتقال اطلاعات کمک کند و همچنین بیمار تمایل داشته باشد استفاده کنید.

- به تدریج شروع به پرسیدن سوالات از بیمار کنید.

- از به کار بردن اصطلاحات و کلمات مخفف که می تواند باعث درک اشتباه شود خودداری کنید.

- بلوف نزنید و بیمار را فریب ندهید. اگر جواب سوالی را نمی دانید بگویید «نمی دانم ولی سعی می کنم که پاسخ شما را پیدا کنم». این بسیار قابل قبول تر است.

- از این مسائل اطمینان حاصل کنید: ۱- اینکه بیمار متوجه چیزهایی که بیان می کنید، می شود. ۲- اینکه بیمار روی سرعت دریافت اطلاعات کنترل دارد. ۳- اینکه بد نیست گاهی جملاتی متناسب با وضع موجود بیان کنید. مانند: «متوجه هستم که شنیدن چنین مسائلی چقدر می تواند سخت باشد» تا بیمار متوجه باشد که شما با وی امپاتی دارید. ۴- اینکه توجه شما به «نگرانی های واقعی» بیمار است و نه آن چیزی که شما خودتان به عنوان نگرانی های بیمار تصور می کنید.

- به احساسات بیمار در زمان مواجهه با اخبار پاسخ دهید.

- برای کار کردن با مریض در مورد پاسخ های احساسی وی آمادگی داشته باشید.

- قدم ها و برنامه های بعدی را مشخص کنید: ۱- برنامه‌های فوری: «حالا چکار می کنید؟» «چگونه خودتان را به منزل می رسانید؟» «این خبر را به چه کسانی و چگونه می گویید؟» «آنها با این مسأله چگونه کنار می آیند؟» ۲- برنامه‌های آتی: «برنامه شما مثلا برای مراجعه به آنکولوژیست چیست؟» و...

- در آخر بهتر است: ۱- برای آنکه مطمئن شوید بیمار مطالب گفته شده را به درستی متوجه شده، از وی بخواهید خلاصه ای از نکات کلیدی را برایتان بازگو کند. ۲- از وی بپرسید آیا سوال خاصی دارد که بخواهد از شما بپرسد؟ ۳- در نوت های بیمار جزییات مکالمه صورت گرفته را به وضوح درج کنید. ۴- در صورت امکان اطلاعات را به افرادی که لازم است در جریان باشند مانند پزشک خانواده بیمار منتقل کنید. ۵- به بیمار این اطمینان را بدهید که در مسیر بیماری تنها نخواهد بود و شما و تیمتان آماده کمک به بیمار هستید. ۶- شماره تلفن های لازم برای تماس آتی و ضروری را در اختیار بیمار قرار دهید. ۷- در صورت لزوم قرار جلسه و ملاقات بعدی را مشخص کنید.